Een Wijngedicht van Li Bai (701-762)
Bloemen en wijn, onder de sterrenpracht,
Drink ik alleen - zonder vriend, familie,
Hef ik het glas naar de maan in de nacht,
Wij twee alleen, mijn schaduw maakt ons drie.
Helaas! de maan weet niet de wijn haar vreugd,
En mij schaduw volgt mij maar doelloos rond.
Tenslotte worden wij één, pakken de jeugd,
(Leven zijn lente) , tot aan de morgenstond.
Ik zing een vrolijk lied; de maan gaat swingen,
Ik dans in extase; mijn schaduw valt neer,
Nuchter, weet ik waar ik ze kan gaan vinden,
En dronken verloor ik mijn vrienden weer.
Een dag zal komen (van de wereld ver weg) ,
Wanneer we samen komen in de Melkweg.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem