شاعر: احمد محمود امپراطور
-------------
فدای حسنِ زیبایت شوم من
فدای سروِ رعنایت شوم من
سیاهی سرمه ات روزم سیاه کرد
فدای چشمِ شهلایت شوم من
ربودی بی رقم دل را ز پیشم
فدای عشقِ والایت شوم من
بدستت گوشی و چشمت پریشان
فدای بیم و سودایت شوم من
اروپایی ست اندامی تو ظالم
فدای شیپی ترسایت شوم من
دو سه رنگی نمودی موی خود را
فدای نقشِ چیتایت شوم من
به سر شاپو به تن رختِ اناری
فدای بکسی کوبایت شوم من
چه مقبول است چپلی ها نازت
فدای ناخنِ پایت شوم من
به موتر الفتِ تو است کمتر
فدای جیرنی تایت شوم من
شب و روزم به عشق تو کلاونگ
فدای شوری و غوغایت شوم من
نشانِ داغی لبهای تو دیدم
فدای پیاله ای چایت شوم من
هنرمند استی و هم موسیقیدان
فدای نغمه ای نایت شوم من
نه مردم مرده ای بابیته دیدم
فدای مرگِ آغایت شوم من
ز حال من نه پرسیدی و رفتی
فدای قهرِ بی جایت شوم من
بغل وا کن به محمود پریشت
فدای جسمِ تنهایت شوم من
--------------------------------------
بامداد دوشنبه ۲۷ اسد ۱۳۹۹ خورشیدی
که برابر میشود به 17 آگست 2020 ترسایی
سرودم
#احمد_محمود_امپراطور
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem