Aan de rotsbodem gehechte eiersnoeren zien door hun glasachtige schaal
hun ouders vlak onder het wateroppervlak naar de sterren kijken.
Zij verlangen, vermoeden de kinderen. Maar waarnaar?
De snoeren stoten elkaar hoopvol aan: nog even, dan gaan ook wij uit verlangen.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem