A Poet - A Poetessμαβίλης-Μυτριώτισσα Poem by Mary Skarpathiotaki

Ένας ποιητήςκαι μία ποιήτρια

(ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ)
"Αγγέλου όψη, κόρη ξανθή, με τη δροσάδα πρωινού
αφράτη, ροδομυριστή και τριανταφυλλένια
θέε μου, πως της φορείς τα χτένια;
Aλλού, δε ματαντίκρυσα, πιο όμορφη από σένα.

Γιατί θαρρώ, πωςμου΄κλεψες, για πες
το Φως του ήλιου κι ομορφιές πολλές
κι ωχριώ εμπρός σου, ο φτωχός
μα δεμπορώ, να σ΄ αρνηθώποτές.

Έχεις το χρώμα του γυαλού
που στέκεται σιωπηλός στο χάδι
τι κι αν κάνω, ισως καιβήμα παραπάνω;
Χάνω το νου και στο σημάδι, από εψές το βράδυ.."

(ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ)

"Να μην σε Ματαδώ καρδιά μου
έτσι να μου χαμογελάς
Στην αντρειωμένη σου αγκάλη
σαν περιστέρι που όλο τρέμει,
πλάι σου πάντα να κρατάς."


(ΜΑΒΙΛΗΣ)

"Απ΄ το αίμα,
το καυτό το κόκκινο
ΠΑΤΡΙΔΑ ευωδιάζει!

Της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ είναι ετούτο,
το πιο πολύτιμο αγαθόγια Κείνην.
Πρόθυμακαιμε χαρά κάθε γενναίος Γιόςπρέπει να θυσιάζει."

(ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ)
- ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΙ -
"Θα φιλήσω τα ΙΕΡΑ τα χώματα και θα ρωτήσω
τ΄άγιο μου το πάθος αν χρειαστεί
πώς την Όμορφη καρδιά σου στα χέρια σα παιδί
γλυκά και τρυφερά, εδώ να,
Εγώ να, η τυχερή, Θε΄ να κρατήσω!


Μα μοίρα εσύ, που ψάχνεις, ΤΙπονάει
φρικτό Μαντατοφόρο τον άδη όρισες
Για σε, ποιός να προστρέξει; Σα για πάντα...Εσύ με χώρισες!
Το μαύρο φόρεμα γνώριζες, πως δεν μου πάει!

Πως την αλήθεια αυτήν, περιφρονώ!
Και του Χαμού σου, ναι του χαμού σου εγώ,
Αρνούμαι το στερνό ταξίδι.......ειρωνικά γελώ!

Μαράθηκαν μεμιάς.Όλη η χάρη κι ηεμορφιά μου
αγνώριστη και η μορφή μου που αγρυπνάει στα σκοτάδια
Ψάχνει όλο ψάχνει αδιάκοπα να σ΄ έβρει η καρδιά μου.

Ούτε τα βήματα ούτε την λογικήγνωρίζει
τρελλή από πόνο σε αναζητάει
αδιάκοπα επιστρέφει
πιστεύοντας σεΣΕ και εσένανεθυμίζει.

Έξω γυρνώ, στα μέρη που θυμάσαι!
Στου Διόνυσου, γυρίζω τη σκηνή και δε Ξεχνώ
Αγαπημένε, ούτε στιγμή.
Της Ψυχής μου θρόισμα θαρεττό,
ακριβέ μου, τώρα που΄νασαι;

Απόψε,
η Πύλη σαν να ΄ναι
του Παραδείσου ανοιχτή, Ιδέ!

Ασφόνδελοι
γιομίζουνολούθε τώρα το κορμί σου
η αγάπη μου Έλεγες είναι πάνταθαρεττή!
Μα κουράστηκα τον ίσκιο σουν΄ ακολουθώ
Καιρός είναι..πια να έρθω κι Εγώ μαζί σου."

(ΜΑΒΙΛΗΣ)
-από τον Ουρανό-
"Μάνα μου Ελλάδα, ακόμη στέκεις τι δεν είσαι τώρα;
ορθή και στολισμένη, ψηλή, στεφανωμένη, με τα δώρα
Με πολέμους μύριους και αγώνες τόλμη περισσή.

Εάν οι Ποιητές σου όλοι, ορθωνόταν
θα κινούσαν σείοντας ουρανό και γη!

Μάναμου Ελλάδα, τι δεγυρεύεις τώρα;
Πατρίδα μου μυριοτραγουδισμένη
με δάφνες πάλι να ντυθείς, όπως και πρώτα;

Της Πατρίδας οι γενναίοι, στην Αθάνατη σου ΧΩΡΑ
το στεφάνι τους κρατούν, Χαιρετούνε Δοξασμένοι
και εισέρχονται με Κλέη, στον αιώνιοΑγώνα,
μάνα μου Ελλάδα, τι δεν είσαι τώρα; "

Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη
A poet and a poet

(LORENTZOS MABILIS)
"Angelo look, daughter blond, with the morning cool
fluffy, rosey and rosewood
do you, how do the bodies scall?
Alou, I did not move, more beautiful than you.

Why do you think you stole me, tell me?
the Sunlight and many beauties
and mourn in front of you, the poor
but I can not refuse drinks.

You have the color of glass
who stands silent in caress
what else am I doing, maybe a step above?
I lose my mind and the sign from night to night.. "

(MYRTIOTISA)

"Do not let Matato my heart
so let me smile
In your groomed bum
like a pigeon that's all over,
next to you always hold. "


(MABILIS)

"From the blood,
the hot red
PATRIDA smiles!

It's this,
the most precious good for Him.
Eagerly and with joy every brave Son must sacrifice. "

(MYRTIOTISA)
- THE MOIROLI -
"I will kiss the holy soil and ask
my passion if I need it
how your Beautiful heart in your hands as a child
sweet and tender, here to,
I will, lucky, God keep it!


But fate you are looking for, What hurts
horrible Mantophoro hell you define
For who, who to cry? For ever... You separated me!
The black dress you knew did not go!

How true this I despise!
And of Your Lament, yes of your sorrow I,
I deny the last trip....... I ironically laugh!

They all married. All my grace and my beauty
unrecognizable and my form that shakes in the dark
He's looking all the time looking for my heart to find you.

Neither the steps nor the logic knows
mad of pain seeks you
constantly returns
believing in the CC and reminds you.

Outside I turn to the places you remember!
At Dionysus, I turn the scene and I do not forget
Beloved, not a moment.
My Soul thrashing hard,
my dear, now that you are?

Tonight,
the Gate as if it were
of Paradise open, Idea!


Underworld
fill your body now
my love you said is always tactful!
But I tired of your shadow I follow
It's time for me... to come with me too. "

(MABILIS)
- from the sky -
"Mother Greece, you still stand what you are not now?
right and trimmed, tall, crowned, with gifts
With wars of flames and races boldness.

If your poets were all standing up
they would be moving sky and earth!

Mother Greece, what are you not looking for now?
My homeland is sophisticated
with laurels to get dressed again, like first?

Of the Country, the brave, in your Immortal COUNTRY
the wreath holds them, they pray Glorified
and they enter with Clene, in the eternal struggle,
my mother Greece, what are not you now? "

Mary Skarpathiotaki
(a poet - a poetess)