Aόρατοπλέγμα Invisible Grid Poem by Mary Skarpathiotaki

αόρατο πλέγμα

Κόκκινη η καρδιά,

κείτεται τώρα χάμω

ανήμπορη, στο χώμα

πως να ομολογήσει

τη άφατη ομορφιά Σου;

Αόρατα τα πλέγματα

κι αιμάτινα τα στεφάνια!

Πάντα ο ίδιος, 'κείνος,

ο πλανευτής!

Σαιτοφόρο Έρωτα τονε λένε..

Ψυχές πυρπολεί

στάχτες σκορπά στο διάβα

τη Φύση εγείρει

κάθε νέα άνοιξη

-γιορτή-

ξυπνώντας από την λήθη,

ανομολόγητα πάθη αιώνων..





invisible grid



Red heart,

now I'm lying

helpless in the soil

how to confess

your poor beauty?

Invisible meshes

and crown the wreaths!

Always the same, he,

the charmer!

Satoophoro Eros tell him..

Souls fires

ashes scatter in the passage

Nature raises

every new spring

-feast-

waking from oblivion,

unmistakable passions of centuries.