δύο ζωές αλλιώτικα πλασμένες
άνθρωποι άγνωστοι χωρίς φανερό κοινό
σαν τους ανθρώπους όλους έτσι κι αυτοί,
του έρωτα αντίκρυ στέκουν με προσμονή
λύτρωση της σαρκικής τους έλξης περιμένουν,
την απελευθέρωση του νου τους
απέναντι στέκουν
- τόσο -
που δεν βλέπουν ο ένας του άλλου τη μορφή.
σχεδόν οι πλάτες τους ακουμπούν
της ζωής και του έρωτα παιδιαρίσματα
ειρωνεία τραγική
το πίσω μέρος των σωμάτων να ακουμπήσει
μα ποτέ τα χέρια τους
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem