666 Poem by Mary Skarpathiotaki

...Βάδιζα δρόμο στενό,
λιθόστρωτο παιδί
ανηφόρια, κατηφόρια,
βήματα πολλά για το σχολειό..

Ως τα πέντε' μα στα επτά
ήρταν και ρίξανε την πίσσα
μας πήρε αμπάριζα
ο Πολιτισμός και τα συναφή..

Αλλάξαμε το ψηλοτάβανο
ωραίο σπίτι
Με του εργολάβου
την δολοπλοκία!

Δυτικός πολιτισμός
τα πρότυπα τρομάρα μας..
Πάει η ταράτσα
με την απότομη σκάλα.

Πάει το κουβεντολόϊ
με τον γείτονα
Ο πρώτος μου έρωτας
ο Αστέρης.

Που παίζαμε κλέφτες
κι αστυνόμους
Μωρά παιδιά
που να θυμούνται τώρα
οι γείτονες;

Τώρα μπαζώνουμε τα ρέματα
να ισιώσουμε τη φύση
Τώρα δεν παίζουμε
φυσοκάλαμα ούτε σφεντόνες!

Μόνο ιστορούμε τα παλιά
στους νεώτερους
Μα κείνοι..
φυσούν αδιάφορα τα τσουλούφια.

Μη θέλοντας να ακούσουν.
Απορώντας
για το ανούσιο διάλειμμα '
χαλάει τον.. "προγραμματισμό".

Ενώ πληκτρολογούν
το αύριο μας
σε τσιμεντένια
εικονικάπεζοδρόμια..

Μάχες ανίερες "κερδίζοντας"
σκοτώνοντας την.. ώρα
Το αύριο και.. τον "συμπαίκτη"!

Πεθαίνοντας
όλοι
άξαφνα δήθεν
ανύποπτα..
από το Θηρίο! ..

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη