1922 /Greeks Refugees Poem by Mary Skarpathiotaki

 You wasn't twelve years old,
at the refugee road
chased orphan
snout death count.

The mother drops the beef
at sea the wave,
holding her in her arms
of her birth, the thread!

Hunted everywhere
persecuted, terrified..
I wake up the conquerors
they light fires everywhere.

They stayed behind a monk
old men, captains
of Alexander, the stern '
brave! last!

The swords got hold of them
the flame still melts
return to the ruins'
crying mother yokas!

What to explain, what to say,
in the childish look..
He giggles his eyes
in brotherly blood!

Like pigeons in the rain
have now got
friends, allies,
mother and lad!

In Thrace, barren line
barefoot, all the battalion!
Like the archangel in the procession
passes, looking for treasure!

They walked, all over the earth,
They reached Saray, Thessaloniki
fasting in the courtyard
They share the few.

© Mary Skarpathiotaki

In memory
Merope
Vassiliou Kotta



Description
  of rescue
transportation
  of Greeks
refugees
  in the year 1922.

Where, from witnesses themselves,
  many walked
  all over Thrace
and spies arrived in a month
in Karavan-Saray
in Thessaloniki.

The conditions there were unbearable..
  so many..
  from the uprooted people in
the province are now looking
for their new fate.

® Mary Skarpathiotaki


1922 / Έλληνες πρόσφυγες

Ήσουν δεν ήσουν, δώδεκα χρονώ,
στης προσφυγιάς το δρόμο
κυνηγημένο ορφανό
μετράς θανάτων ρόγχο.

Πέφτει η μάνα η καψερή
στης θάλασσας το κύμα,
μες την αγκάλη της κρατεί
της γέννας της, το νήμα!

Παντού κυνηγημένοι
διωγμένοι, τρομαγμένοι..
Ξωπίσω οι κατακτητές
ανάφτουνε παντού φωτιές.

Μείνανε πίσω μοναχά
γέροι, καπετανέοι
του Αλεξάνδρου, οι στερνοί'
γενναίοι! Τελευταίοι!

Τους πήρε αμπάριζα η σπαθιά
η φλόγα ακόμη σιγοκαίει
γυρίζουν στα χαλάσματα'
μάνα που γιόκα κλαίει!

Τί να εξηγήσεις; Τί να πεις,
στο παιδικό το βλέμμα..
Γουρλώνει τα ματάκια του
στο αδερφικό το αίμα!

Σαν περιστέρια στη βροχή
έχουνε τώρα πάρει
οι φίλοι οι συμμάχικοι,
μάνα και παλικάρι!

Στην Θράκη, άγονη γραμμή
ξυπόλητο, όλο το τάγμα!
Σαν τ' αρχαγγέλου την πομπή
περνά, ψάχνει για θάμα!

Περπάτησαν, όλη την γη,
φτάσαν σαράϊ, Θεσσαλονίκη
σ'αυλή κοιμούνται νηστικά
Μοιράζονται τα λιγοστά.

© Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη



Εις μνήμην
Μερόπης
Βασιλείου Κωττά





Περιγραφή
της διάσωσης
μεταφοράς
των Ελλήνων
προσφύγων
κατά το έτος 1922.

Όπου από μαρτυρίες των ιδίων,
αρκετοί περπάτησαν
όλη τη Θράκη
και κατάκοποι έφτασαν
σε ένα μήνα στο Καραβάν Σαράϊ
στην Θεσσαλονίκη.

Εκεί οι συνθήκες ήταν ανυπόφορες..
οπότε πολλοί..
από τους ξεριζωμένους αναζήτησαν στην επαρχία πια τη νέα τους τύχη..