प्रश्नांची रांग Poem by dhirajkumar taksande
प्रश्नांची रांग
स्तब्ध सारी माणसे; जशी सभेत होती
हुंदके नव्या दुखाचे; कंठात घेत होती
बैलं विजेत मेली; पेरी दुबार झाली
जींदगी संकटांच्या; जशी दाढेत होती
घरोघरी चुली; पण डोक जाई उली
माणसे शिवेवर; मृत्यू कवेत होती
दु: खेची कपाळी; मनी आशेची झोळी
तरंगनारी गर्दी; मरण लाटेत होती
शेती कुणास तारी; न होई हलकेभारी
फाटके फाटक्यांना; धीर देत होती
ओंजळीत पांढ-या; बगळयांची छाया
प्रश्नांची रांग उभी; त्यांच्या राखेत होती
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
8/2/2025 6:36:12 PM # 1.0.0
