घे थोडी चाहूल Poem by dhirajkumar taksande

सृष्टीवरचे कोप झेलूनी मातीतून घे फुल
फुलातून ह्या उभ्या जगाची पेटतअसते चुल

मातीमध्ये पेरलेस तू आयुष्याचे मुळ
मुळातून त्याफुलून आले धनधान्याचे कुळ
पालापाचोळा तुझ्या अंगणी हि कोणाची भुल

काळीमध्ये राब राबुनी हिरवा झाला
मळा
रंगबदलत्या जगी तुझा रे कोरा दिसतो फळा
अज्ञानाच्या पाठीवर बघ दारीद्राची झूल

शोषक-यांची भीड पाहुनी हाती घे तु विळा
भीत्रा बनुनी नको अडकवू फासा मध्ये गळा
बळीराज्याचे घेवूनी नांगर कर तु हक्क वसूल

तंत्राची तु कास धरूनी घे मानाचा तूरा
वाढवितजा कर्मानी या समृध्दीचा धूरा
नांदवशील तु दारी खुखाचे घे थोडी चाहूुल