Ήρθαν πάλι οι μνήμες
σαν της βροχής τις στάλες'
σε δροσίζουν μια στιγμή
και χάνονται στη γη.
Σιωπηλές εικόνες,
με βλέμματα δυνατά
και αισθήματα ζωηρά
που ζουν παντοτινά.
Κυλούν τα χρόνια
μαζί τους και αυτές,
μα πάνω τους
δεν συναντάς σκιές.
Ασώματες φωτιές,
θυμίζουν σώματα γερά
και των ανθών την ευωδιά.
Μνήμες ήρθαν πάλι...
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem