चिनाखँः---छि नेवाः खला थ्ये
थगु छेय्, अले थगु त्वाले, माभाय मल्हापिं खना
खोल मन जिगु, नेवाःधाइपिनिगु अजु पह खना ।
अमा अबा व बाज्या अजि, धाइपिं थन गामाः जुइगु
ड्याडि मम्मी, हजुरबा, मा, धाइपिंत के छ हजुर धाइगु ।
थ्वो हे झिगु अजु पह न्हानवन धासा, पासापिं स्व
नेवात दैमखु, नेवा तयगुहे पुचले'आहे जिं धयावि स्व ।
झिगु भाय, झिगु संस्कृति अथे तनवन धासा
झिगु पहिचान व अस्तित्व लेन्केफइमखु पासा ।
थ्वहे पह, नेवा भाय सयकेत पनौति वनेमालेफु
नेवाः वास्तुकला स्वयत चितलाङ हे वनेमालेफु ।
न्हाय् ध्यना स्वर्ग स्वयगु बानी स्व, झिगु तालेमला
मेगु भाय सयके लाःनि, मस्तयतःमाभाय सेनेमाल ।
छि नेवाः खला थ्ये न्हसतय म्वायक पासा
माभाय व नेवा लिपि गाक्क छेलेमाल कासा ।
च्वमिः---तुल्सी श्रेष्ठ
@ Copyright Reserved
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem