΄Ονειρε, μ' επισκέφτεσαι συχνά τη σκότεινη νύχτα,
όταν κι ο ΄Υπνος, αδερφός σου γλυκύς θεός, επίσης καταφτάνει.
Βέβαια, τα δεινά της πίκρας μου θα μπορούσες
σ' απόσταση να κρατάς, χώρια, τη δύναμη να χάνουν.
Μπορώ νά 'χω τότε την ελπίδα να μην πἐφτω κι εκεί στις πίκρες τους επάνω.
Απ' τους μακάριους τ' Ολύμπου θεούς δεν ελπίζω την ημέρα να κερδίζω τι.
Δε θά 'ταν άλλωστε κι εύκολο τόσο σε θνητό
τα παίγνιά τους τ' άσχημα ν' αποφεύγει.
Ας μου γενεί λοιπόν η χάρη, τις πύλες σου σαν περνώ,
εκείνους που πάντα ποθεί η καρδιά να συναντώ.
--
13.10.2017, Ναύπλιο, Δ.Κ.Γαλάνης
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem