Ακούγοντας Τη Νιότη Σου Poem by pic ture

Δεν το είπες μα φοβάσαι
πως δεν ξέρεις το αύριο τι θα φέρει.

Σου άρεσε η νιότη και όλα της τα καλοπιάσματα.
Φεύγοντας, σου έγνεψε για την πληρωμή της.

Φοβήθηκες μα δεν το έδειξες.
Έσφιξες τα δόντια και της έδωσες το μερτικό της.

Έμεινε όμως μέσα σου η πίκρα
που αφήνει ο σκληρός του χρόνου ο τρόπος.

Μη γίνει η πικρία μαντήλι στα μάτια σου
και χάσεις το μονοπάτι, δεν υπάρχει πισωγύρισμα.

Παίζεις υπέροχη κιθάρα!

Μυρίζω τη νιότη σου σαν σε ακούγω να χτυπάς τις χορδές με τις άκρες των δακτύλων σου.

Τόσο νέα γεμάτα ζωή χέρια, ζεστά.
Να με αγκάλιαζαν να μπορούσα να νιώσω τη ζεστασιά τους.

Ακούγοντας τη νιότη σου σε συλλογίζομαι.
Πως θα μπορούσαμε άραγε να ενώσουμε τις ψυχές μας;

Ακούγοντας τη νιότη σου, ξέρω!
Πως είδωλο, εικόνα του μυαλού μου είσαι πλασμένος.