μακρινή Μελωδία Poem by THEODOROS MANTAS

Μια μελωδία μακρινή, μια μουσική βαθιά γαλήνια σαν του φωτός την ολόλευκη φωνή ακούγεται αναπάντεχα, ξαφνικά μες στης νύχτας τη σιωπηλή αγκαλιά και αναρωτιέσαι το γιατί, το πώς σ' αγγίζει, σε συγκλονίζει, σ' υψώνει σ' άλλη γη, σ' άλλη εποχή δεν την προσκάλεσες μόνη της ήρθε να σ' επισκεφτεί, εκείνη επίλεξε τη δεδομένη ώρα και στιγμή. Τις περισσότερες όμως φορές τα εσωτερικά ''γιατί'' και ''ερωτηματικά'' μένουν αναπάντητα από τη φθαρτή μας τη μαγιά όπως και τόσα άλλα μεγάλα και μικρά που συμβαίνουν καθημερινά...απόλαυσε λοιπόν αυτή τη μοναδική στιγμή...είναι όμορφη η ζωή