Ξημερώνει και το φως δειλά δειλά μας μιλάει στην καρδιά και μας αφήνει τη γλυκιά δροσιά, που χαρίζει στους ανθούς και τους κάνει ευωδιαστούς και ανθίζει στην ψυχή η ελπίδα σαν αχτίδα φωτεινή και μας σπρώχνει στη ζωή δίχως φόβο και ενοχή και το αύριο...η δική μας επιλογή.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem