Ήταν η αναμονή
μάχη με τη σιωπή,
με το ''γιατί αργεί; '',
δίχως να κρατώ σπαθί.
Μόνο υποσχέσεις
γλυκές, τρυφερές,
δροσερών φιλιών
διαυγείς πνοές, φωνές.
Δεν ήρθες...φυγή'
η πόρτα ανοιχτή,
ο δρόμος προσωπικός,
η φυλακή... εχθρός.
Σαν χθες ήταν η στιγμή'
σε είδα χαμογελαστή'
άξιζε η επιλογή.
Δεν έμεινα εκεί.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem