Άρωμα Γαρδένιας Poem by Valia Maistrou

έχω μια τόσο μυρωδάτη γαρδένια
στου μπαλκονιού μου επάνω την άκρη
τη δροσιά της αλύπητα πώς δαμάζει
χειμώνας χιονιάς συνεχώς με το αγιάζι
σαν αντιστέκεται μήτε ένα δάκρυ!

αυτή η μικρή κόντρα γερή κρατάει
του καλοκαιριού βογκάει το λιοπύρι
τόσο ξεδιάντροπα να την πολεμάει
ξεραίνει τ΄άνθια στεφάνια του Μάη
στον τοίχο ψηλά κρεμασμένο κοφτήρι

έχω μια τόσο μυρωδάτη γαρδένια
τ' ουρανού τ' αστέρια ριγούν αχ! ποθητή
από καιρό την έχουν βάλει στο μάτι
με λούλουδα είναι πάντα τόσο δροσάτη
μόνο με μάτια να την χαϊδεύουν ζητεί

αυτή η μικρή κόντρα γερή κρατάει
το φεγγάρι της νύχτας όνειρα τάζει
με ολόλαμπρα φώτα ασήμια κερνάει
νερό κι υπομονή πόσο πολύ διψάει
τα στητά της τα φύλλα να κάνει χάζι

έχω μια τόσο μυρωδάτη γαρδένια
ο γείτονας πονηρά πώς πλησιάζει
ραντίζει με λόγια έντεχνα του αέρος
ανάμνηση μεταξένια είναι ο έρως
τα άνθια της τόσος πόλεμος ξεθωριάζει

αυτή η μικρή κόντρα γερή κρατάει
κι όνειρο δυο παιδιών έχει για έγνοια
μήπως πάει να ξεραθεί διερωτήθη
ανάσα βαριά τρεμοπαίζει στα στήθη
μια του χαμού μυρωδάτη γαρδένια...

14.09.2015 "10 και πλέον ιστορίες μετά το 30"

(verse)