Μια πεταλούδα ζει ελεύθερα
μέσα στις χίλιες επιλογές της,
διαλέγει εκείνες που όταν βρέχεται
ανοίγει πάλι τα φτερά της,
σ' όποιες προστάζει η καρδιά της
για να κρατά τα χρώματά της.
Την χαίρεται την μοναξιά της
την αγαπά η συντροφιά της
απολαμβάνει την θωριά της
χορεύει με την ξεγνοιασιά της
φορτίζεις μες στην αγκαλιά της.
Μια κάμπια στη Γη μορφώθηκε
κι έμαθε τα μυστικά της
στα πολλά πόδια δεν καρφώθηκε
άλλος αέρας στα φτερά της.
Κι ας της φορτώθηκε το Χάος.*