Επιείκεια Και Αγάπη Poem by Lionara S.t.m.o.l

Μια αγκαλιά που όλο μεγαλώνει,
κατανοεί με επιείκεια την αδυναμία,
να αφεθεί, τα γήινα να απολαύσει,
κι ας μιλούν ηθικολόγοι για αμαρτία.

Ευάλωτα σημεία έχει ο καθένας,
μέσα του αν ερευνήσει τις αιτίες,
δεν θα μιλά για αμαρτία κανένας,
με χέρια ανοιχτά θα μοιράζει φιλίες.

Κανείς το μέλλον του δεν ξέρει,
στη θέση που είσαι ίσως έρθω,
κι αν η καρδιά πλέον δεν αντέχει,
έλα αγκαλιά να περιμένουμε το Χάρο.

Μέλη του ίδιου σώματος όλοι,
Αγαπιόμαστε και φθονούνε οι διαόλοι.